அவளுக்கும் அவனுக்கும்தான் எவ்வளவு முரண்பாடுகள்.

பின்னாலிருந்து புததகத்தைப் படிக்க ஆரம்பிக்கும் போதும்
புத்தகத்தை மூடும் போது மூலை மடக்கி வைக்கும் போதும்
வரி வரியாய் சிவப்பு மையால் அடிக்கோடிட்டு வைக்கும் போதும்
படித்துக் கொண்டே பென்சிலால் கோலம் போடும் போதும்
எழுதப் படாத பக்க நுனையைக் கிழித்துக் காது குடையும் போதும்
எச்சில் தொட்டுப் பக்கம் திருப்பும் கிறுக்குத்தனத்துக்காகவுமாய்
புத்தக நாயகிக்கு மீசையும் நாயகனுக்குப் பொட்டும் வரையும் போதும்
மேதாவியாய்க் குண்டுப் புத்தகத்தை தலையணையாக்கும் போதும்
ரயில் பயணத்தில் புத்தகத்தை இரவல் கொடுக்கும் போதும்
பாதியாய் மடக்கி வைத்துப் படிக்கும் போதும்
முதல் பக்கத்தில் யாருடைய புத்தகமாயிருந்தாலும் அதில் பேரெழுதிக் கொள்ளும் போதும்,திடீரென வந்த பேல்பூரிக்காரனிடம் பேல்பூரி வாங்க ஒரு பக்கத்தை விருட்டெனக் கிழிக்கும் போதும் அவனை உடனே டைவோர்ஸ் பண்ணி விடலாம் போலிருக்கும் அவளுக்கு.

அவளுக்கும் அவனுக்கும்தான் எவ்வளவு முரண்பாடுகள்.
புதுசாகப் புத்தகங்கள் வாங்கிக் குவித்துப் படித்துச் சேர்த்து வைக்க வேண்டும் அவளுக்கு. புத்தகம் படித்தவுடன் பழைய பேப்பர் கடைக்குப் போட்டு விடவேண்டும் அவனுக்கு.

பிடித்ததைப் படித்துப் பேசிப் பேசிக் களைக்கவேண்டும் அவளுக்கு. படித்து முடித்தவுடன் அடுத்தது என்ன என்று பறக்க வேண்டும் அவனுக்கு.

பாலகுமாரனைத் திகட்டத் திகட்டப் பக்கம் பக்கமாக ரசித்துப் படிக்கவேண்டும் அவளுக்கு. ஒரே மூச்சில் ஒரு இரவில் படித்து முடிக்கவேண்டும் அவனுக்கு.

பிடித்த புத்தகமென்றால் திரும்பித் திரும்பிப் படிக்கவேண்டும் அவளுக்கு. ஒரு தடவை படித்த புத்தகத்தைத் தொடக்கூடப் பிடிக்காது அவனுக்கு.

கதையின் மாந்தர்களை,புத்தகத்தின் நாயகன் நாயகியைப் பற்றிச் சிலாகித்து அந்தப் பெயர்களின் மயக்கத்தில் உழன்று கிடப்பது அவளுக்குப் பேரானந்தம். அவனுக்குப் படித்த நிமிடத்தில் மறந்து விடும் வினோத குணம் அவனுக்கு..

சின்ன வயதில் இருந்தே "என்ன புத்தகமெல்லாம் படிப்பீங்க? " என்ற கேள்வியுடன்தான் மனிதர்களிடம் அறிமுகப் பேச்சை ஆரம்பிக்கத் தெரியும். "நான் புத்தகம் படிப்பதில்லை" என்று யாரேனும் சொல்லி விட்டால் போதும் அடுத்தது என பேசுவதென்று தெரியாமல் முகம் திருப்பிக் கொள்வாள்.

இதென்ன பெரிய விஷயம்??? அவன் பெண் பார்க்க வந்த போது
"என்ன புத்தகமெல்லாம் படிப்பீங்க?" என்ற கேள்வியை கேட்டதனால்தான் அவனைப் பிடிக்க ஆரம்பித்ததே. ஆனால் இப்பிடிப் புத்தகம் படிக்கும் பழக்கமே ரெண்டு பேருக்கும் இடையில் விரிசலை உண்டு பண்ணும் என அவள் நினைத்திருக்கவில்லை. ஒரே கூரையின் கீழ் வாழ
இவையெல்லாம் பெரிய தடையாக அவளுக்குத தோன்றுவதில் வியப்பொன்றுமில்லை. ஏனெனில் அவள் புத்தகம் படிப்பது என்பதை வாழ்வியலாகப் பார்ப்பதுதான். அவனுக்கு இது ஒன்றும் பெரிய தடையில்லை.காரணம் புத்தகம் படிப்பது ஒன்றே வாழ்வியலின் ஆதாரமில்லை என்பது அவன் நினைப்பு.

இது ஒன்றும் பெரிய விஷயமில்லையென்று ஒதுக்க முடியவில்லை அவளால். ஓடி ஓடிப் படிப்பதை யாரிடம் பகிர? மனதுக்குள்ளேயெ போட்டு மூடி வைத்து ஒரே இறுக்கமாய் இருந்தது. புத்தகம் அவளின் நட்பு மாதிரி அவளுக்கு.

அவன் யாரிடமோ ஃபோனில் கத்திக் கொண்டிருந்தான். ம்ம்ம் இன்னுமொரு கெட்ட பழக்கம் ..ஃபோன் பேசினால் ஊர் முழுக்க கேட்கும். ஐயோ கொஞ்சம் பார்த்துப் பேசுங்க என்று சொல்லி விட்டால் போதும்.ஃபோன் லைனில் இருந்து கொண்டே எரிந்து விழுவான்.

"நாளைக்கா? ஊஹும் சான்ஸே இல்லை.நான் வர முடியாது.புரிஞ்சுக்கோப்பா....கொஞ்சம் அடுத்தவனையும் சம்பாதிக்க விடுவோம்...போனா போகுது....நான் வர முடியாதுப்பா ...அட எங்க கல்யாண நாளுப்பா ...கோவிலுக்குப் போகணும்."

இந்த வார்த்தைகளில் எத்தனையோ அன்பின் மனக்கதவுகள் திறந்தன...வெறுப்பின் கதவுகள் அடைபட்டன. இனிமையான தென்றல் நுழைந்து வாழ்வை இனிமையாக்கியது போலிருந்தது அவளுக்கு..பால்கனியில் வந்து வானத்தை அண்ணாந்து பார்த்தாள். சந்தோஷச் சாரல் பூப்பூவாய் பொழிய ஆரம்பித்தது!