படிக்கும் இயந்திரங்கள்

அது ஒரு மூன்று பேர் அமரும் இருக்கை.அவர்கள் அங்கே வந்து உட்கார்ந்த நேரத்திலிருந்து அமைதியாகக் கவனித்துக் கொண்டிருந்தேன்..........அம்மா,அப்பா,ஒரு சின்ன தேவதை.கடந்து போன ஒரு பழ வியாபாரியிலிருந்து, பேருந்தில் எழுதியிருக்கும் திருக்குறள் வரைக்கும் அவ்வ்ளோ அழகாக குழந்தைக்கு எடுத்துச் சொல்லிக் கொடுத்துக் கொண்டே வந்தார்கள்....கவனித்துக் கொண்டே வருவது சுகமாக இருந்தது.

பஸ் ஆற்றைக் கடந்த போது ஆற்றின் வரலாறு.............பாலத்தைக் கடக்கும் போது...........பாலம் கட்டும் வித்தை, மரம்,மலை,குகை பற்றி ........இப்படி பஸ் பயணம் ஒரு வகுப்பறையாக மாறிப் போயிருந்தது.அந்தக் குட்டி தேவதையும் அலுக்காமல் சலிக்காமல் கற்றுக் கொண்டே வந்தது. நானும் என் பள்ளிக் குழந்தைகளின் பெற்றோர்களும் இப்படி இருந்தால் எவ்வ்ளோ நல்லாருக்கும் என்று கனவுலகத்தில் மிதந்து கொண்டே அந்தக் குடும்பத்தை ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.......எனக்கும் அந்த பஸ் வகுப்பறையில் படிப்பது பிடித்தேயிருந்தது.....

தடைப் பட்டது பாடம்....ஒரு நிறுத்தத்தில் பஸ் நின்றது............நிறைய பேர் ஏறினார்கள். அம்மாவும் அப்பாவும் அவசரமாகச் சொன்னார்கள்..........
"செல்லம் நல்லா நகர்ந்து உட்கார்ந்துக்கோ ... வேற யாராவது வந்து உட்கார்ந்துரப் போறாங்க........"

படிக்கும் பாடங்கள் குழந்தைகளை மனிதனாக்கவேண்டுமேயன்றி
படிக்கும் இயந்திரங்களாக்கி விடக்கூடாதென்பதில் பிடிவாதமாயிருக்கும் எனக்கு ஒரு பயம் கலந்த கவலை வந்தது

கால்கள் இருக்கும் பிரக்ஞையில்லாமல் இன்னும் தவழச் சொல்லிக் கொடுப்பதுதானே நாம் கற்றுக் கொண்டது என்னும் பெருமூச்சுடன் கண்களை மூடிக் கொண்டேன் ........மனது வலித்தது.......