எல்லோரும் ஹெல்மெட் போட்டுக்கோங்கப்பா........

அவன் விர்ரென பைக்கைத் திருப்பினான்....அரை வட்டமடித்து என்னைக் கடந்து போகும் முன்.....

"ஹெல்மெட் செக் பண்றாங்க.....பாத்து" என்று காற்றில் கத்திவிட்டுப் போனான்.....

கொஞ்சம் ஆனந்தமாகவும் அந்த முகம் தெரியா மனிதனின் மேல் எல்லையில்லா அன்பும் ஒரு நிமிடம் வந்தது... நான் ரொம்ப அவசரத்தில் இருந்தேன்...திரும்பிப் போகவா....அல்லது தப்பிச்சுரலாமா என்ற நினைப்போடு...மேலும் என் பைக்கை ஓட்டினேன்......

மற்றுமொருவன் ......."அடத் திரும்புங்க....ஹெல்மெட் போடலையா? காக்கிச் சட்டை நிக்குது" என்று கத்திவிட்டுப் போனான்.....

இன்னும் ஆனந்தமாக இருந்தது......சக மனிதன்மேல் மனிதர்களுக்கு எவ்வ்ளோ அக்கறைன்னு.....சந்தோஷமாகவே இருந்தது........மனிதநேயம் இல்லை...இல்லைன்னு சும்மா எல்லோரும் பாட்டுப் பாடுறாங்கன்னு.....மனசுக்குள் நினைத்துக் கொண்டேன்.....

நானும் தூரத்தில் காக்கிச் சட்டையைப் பார்த்ததும்...பைக்கைத் திருப்பினேன்........என் பங்குக்கு ரெண்டு மூணு பேருக்கு காக்கிச் சட்டையைப் பற்றித் தகவல் கொடுத்தேன்.....(ஏதோ என்னாலான உதவி!!!)

எம்.ஐ ரோடைப் பிடித்து கட் ரோட்டில் புகுந்து போய் விடலாம் என நினைத்துத் திரும்பினால் ஒரே கூட்டம்.....அடப் பாவமே ஆக்ஸிடென்ட்......பைக் பக்கத்தில் ஒரு இளைஞன் ரத்தவெள்ளத்தில் கிடந்தான்.......அதே வயதுடைய பெண் கை கால்களில் பெருங்காயத்துடன் முகமெல்லாம் ரத்தத் தீற்றல்களினுடனும்....உயிருடன்.....துடித்துக் கொண்டிருந்தாள்....

"போலீஸ் வரட்டும்."
"போலீஸ் கேஸ்..."
"பைக் கையில் கிடைத்தால் கண்மண் தெரிவதில்லை........"
"அட உயிர் இருக்குப்பா...."
".எங்கே பிழைக்கப் போவுது?...."
"யாராவது ஆட்டோ கூப்பிடுங்கப்பா..."என்றெல்லாம் பல குரல்கள்....
யாரும் அசையவில்லை...............
காக்கிச் சட்டை பற்றித் தகவல் சொன்னவர்களும் கூட அசையவில்லை.....
நானும்தான்....
தற்செயலாக அவன் தலையைப் பார்த்தேன் ஹெல்மெட் அணிந்திருக்கவில்லை.....