என் வீட்டுக் கதை இது.....

என் வீட்டுக் கதை இது.....
நாங்கள் எனக்கு விபரம் தெரிந்த போது டைடஸ் வீட்டில் இருந்தோம்..சுற்றிலும் மாந்தோப்பு...கொய்யா மரங்கள்,பலா,சீதாப் பழ மரங்கள்...நினைத்த போது நினைத்த பழம்...எனக்கு நினைவு தெரிந்து நாங்கள் பழம் விலைக்கு வாங்கியதில்லை...பலாப்பழம் வேர்ப்பலா..மரத்திலிருக்கும்போதே மரத்தின் பாதத்திலேயே உட்கார்ந்து பலாச் சுளையை எடுத்துச் சாப்பிட்டிருக்கிறோம்.

அப்புறம் மாடி வீடு..அது ஏனோ அவ்வளவாக ராசி இல்லாத வீடாகவே எல்லோராலும் நினைக்கப் பட்டது.அதனால் சீக்கிரமாகவே மாற்றி விட்டோம்.அடுத்தது பங்களா வீடு..அந்த வீட்டில் ஒரே ஒரு நாள் தான் இருந்தோம்...முதல் நாள் இரவே அம்மாவுக்கு அடுப்பு உடைவது போல கனவு...அது கெட்ட சகுனம் என்று அடுத்த நாளே வேறு வீடு மாறி விட்டோம்.ஆனால் எனக்கு ரொம்பவும் பிடித்த வீடு அதுதான்..வீட்டைச் சுற்றி லில்லி செடிகள்...சின்ன நெல்லிக்காய் மரம்,பார்க் போன்ற வடிவில் ஒரு தோட்டம்..ஆளாளுக்கு ஒரு அறை என்று நாங்கள் பங்கு போட்டுக் கொள்ளும் முன்னரே வீடு பறி போயிற்று..

அடுத்தது புலி வீடு...அதுதான் நாங்கள் அந்த வீட்டிற்கு வைத்த பெயர்...காரணம் வீட்டிற்குச் சொந்தகாரர்...புலி போலவேதான் இருப்பார்..முன் மண்டையிலும்,காதோரங்களிலும்,காது மடலிலும்,மட்டும் முடி..எப்போதும் ஒரே உறுமல்தான்...அடுத்ததுதான் கொக்கு வீடு...இது எனக்குப் பிடித்த ரெண்டாவது வீடு.இந்த வீட்டுக்காரருக்கு கொக்கு மாதிரி ஒரு கழுத்து....இது ஒன்றேதான் இந்தப் பெயருக்கான காரணம்...பன்னிரெண்டு அறைகள்..ஆளுக்கு ரெண்டு அறையாகப் பிரித்துதான் பெருக்க முடியும்...கடைசியாக ஒரு கிணறு...அதற்குள்தான் என்னிடம் சண்டை போட்ட என் தம்பி என்னிடமிருந்த குட்டி குட்டி பினாகா பொம்மைகளையெல்லாம் வீசியெறிந்தான்.அந்த வீடு மாறும் போது என் உயிரே போனது போல ஒரு வலி...இப்போதும் கிணறுகள் என் குட்டி குட்டிப் பொம்மைகளைத்தான் நினைவு படுத்துகிறது.

அதற்கப்புறமும் ஓனாய் வீடு,நரி வீடு,குண்டு வீடு என எத்தனை வீடு மாறிய போதும் கலாம்மா வீடு எப்போதும் வலி கொடுக்கும் வீடாக மாறிப் போனது....அப்பாவை விழுங்கிய வீடு....அந்த வீடு மாறும் போது மறுபடி ஒருமுறை அப்பாவை இழந்தது போல ஒரு உணர்வு.அப்பா வழக்கம் போல ஈஸி சேரில் சாய்ந்து படுக்குமிடத்தில் தலைமுடியின் எண்ணை பட்டுப் பட்டு உண்டான எண்ணைக் கறையை அம்மா தடவிக் கொண்டு அங்கேயே நிற்கும் போது..
"அம்மா கவலைப் படாதேம்மா ...இதே வீட்டை நான் சம்பாதிக்க ஆரம்பித்தவுடன் வாங்கிக் கொடுத்து விடுகிறேன்" என்று பெரிய மனுஷியாட்டம் சொல்லி விட்டேன்....

பின்பொருமுறை கலாம்மாவைப் பார்க்கப் போகும் சாக்கில் அப்பாவின் எண்ணைக்கறையைப் பார்க்க நினைத்துப் போனேன்...சுவரெல்லாம் நீலக் கலர் டிஸ்டம்பரில் பள பளத்தது...நானும் அம்மாவும் ஒருவரையொருவர் பார்க்க நினைத்தும் முடியாமல் வேறு பக்கம் பார்த்துக் கொண்டே கண்ணீரை உள்வாங்கினோம்.....மீண்டும் ஒரு முறை அப்பாவை இழந்தோம்.....