நிமிடத்தில் கடவுளாகலாம்--2

"என்னப்பா...........நியு காலனியிலிருந்து ஹோலி க்ராஸ் போறதுக்கா 60 ரூபா....பார்த்துக் கேளுப்பா.."
புதுசா ரிக்க்ஷாலே போறீங்களாம்மா?...வழக்கமா கேக்கறதுதாம்மா...எதிர்காத்துலே அழுத்த வேண்டாமா????
இப்படி ரிக்க்ஷாலே ஏறும் போதெல்லாம்

"மனுஷன் மனுஷனை இழுத்துட்டுப் போற வண்டிலே ஏர்றது எனக்குப் பிடிக்கறதில்லை அதனாலே ரிக்க்ஷாலே ஏறாதீங்க" அப்படீன்னு அப்பா சொல்றதும்,

" அப்புறம் இதுதான்னு வாழ்க்கையைத் தேர்ந்தெடுத்துக்கிட்ட அவங்க இப்பிடி எல்லாரும் நினைச்சா எப்பிடிப்பா சாப்பிட முடியும்னு" அவள் சொல்றதும் நினைவு விளிம்பில் எட்டிப் பார்க்காமல் போனதில்லை. கொஞ்சம் குற்ற உணர்வோடுதான் அவள் உட்கார்ந்து போவாள் .
"அரிசி பருப்பு எல்லாம் வெலையேறிப் போச்சும்மா.."
இவள் என்ன பதில் சொல்வதென்று தெரியாமல்

"எல்லாரும் வண்டிலே மோட்டார் வச்சுக்கறாங்களே? நீயும் வச்சுக்க வேண்டியதுதானே"
ஆமாம்மா அதுக்குன்னு தனியா பணம் புரட்டணுமே.....தினம் கிடைக்கிறது வாயுக்கும் வயிற்றுக்கும்தான் பத்தறது..இதுலே எங்கிட்டு மோட்டார் வைக்கிறது?"
அநியாயமா பணம் கேக்குறதுக்கு நியாயம் சொல்வது போலவேயிருந்தது அவன் பேச்சு.
வீட்டு முனை வந்ததும், "இங்கே இறங்கிக்கோங்கம்மா......மேடாயிருக்கு"என்றான்
"60 ரூபா கேக்குறே....இப்பிடி பாதிலே இறக்கி விட்டா எப்பிடி? "
"ரெண்டு எட்டுதாம்மா....இறங்கிக்கோங்க..."
"வீட்டுக்குக் கொண்டு விட்டா 60 தரேன்...இங்கே இறங்கிக்கறதுன்னா 50தான் தருவேன்."
"அட என்னம்மா இப்பிடிப் பத்து ரூபாய்க்குப் பிரச்சினை பண்றே?"முணுமுணுத்தவாறே....வண்டியை நிறுத்தினான்........
"சொல்லச் சொல்ல இப்பிடி வம்பு பண்ணறே...பாதிலேயே இறக்கி விடறியே??? உங்களையெல்லாம் போலீஸ்லேதான் புடிச்சுக் கொடுக்கணும்..."என்றவாறு 50 ரூபயைக் கொடுத்து விட்டு விடு விடுவென்று நடந்தாள்..
"எம்மா கட்டுபடியாகாதும்மா...... "என்பதைக் காதில் வாங்காமல் நடந்து விட்டாள்...
கோபத்துடனே நடந்தாள்.

வீட்டு முன்னே ஒரே கூட்டம்...என்ன ஏதோ என்று பதறியபடி போனால்..........மகன் நடுவில் ஆஆஆஆன்னு அழுது கொண்டிருக்க பக்கத்து வீடு எதிர் வீடுன்னு எல்லாரும் அங்கேதான்.....
"அய்யோ எம்புள்ளைக்கு என்னாச்சு?"
என்னான்னே தெரிலை ரவியம்மா.....திடீர்னு கீழே விழுந்தான் வாயில் வேற நுரையாய் வருது...."
"அய்யோ...ரவீ, ரவீ என்னப்பா செய்யுது? கண்ணைத் தொறந்து பாருப்பா..."
"எதுனா பூச்சி பொட்டு கடிச்சுருச்சோ...?"
யாராவது தண்ணி கொண்டாங்க"
"யாராவது ஆட்டோ கொண்டாங்க"
ஆளுக்கொரு பக்கம் கத்தக் கத்த பதற்றம் அதிகமாகிக் கொண்டே போயிற்று.
"நகருங்க..நகருங்க...அய்யே கொஞ்சம் காற்று வரவிடும்மா.....தள்ளிக்க"
"அய்யே பாம்பு கடிச்சிருக்கும்மா...சீக்கிரம் இந்தா காலைப் பிடி...தூக்கு......தள்ளுங்க...நீ ஏறிக்கம்மா....எம்மா நீயும் துணைக்கு ஏறிக்கோம்மா........"என்றவாறே நொடியில் வண்டியில் ஏற்றி ஆஸ்பத்திரி.....டாக்டர்....மருந்து...மாத்திரை...ஊசி..........வாங்கி...........அவ்வளவு ஆர்ப்பாட்டமும் முடிந்து 5 நிமிடம் லேட்டாயிருந்தாக் கூடப் பிள்ளையைப் பார்த்திருக்க முடியாது"ன்னு டாக்டர் சொல்லி நிமிரும் போது கண்ணிலிருந்து அருவி கொட்டிக் கொண்டிருந்தது.......

கொஞ்சம் நிதானத்துக்கு வந்து நிமிர்ந்த போது.............அந்த ரிக்க்ஷாக்காரன் நின்று கொண்டிருந்தான்"இவன் என்ன பண்றான் இங்கே?"என்ற கேள்வியோடு பக்கத்து வீட்டம்மாவிடம் கேட்ட போது " அட இவனில்லைன்னா புள்ளை இல்லே இன்னிக்கு புள்ளையை அள்ளி வண்டியில் போட்டுச் சரியான நேரத்துக் கொண்டு வந்து சேர்த்தது இவந்தான்......... பணம் கொடுத்து அனுப்பு" என்றாள்.

கொஞ்சம் தயக்கத்தோட..."ரொம்ப நன்றிப்பா.இந்தா இதை வச்சுக்கோ" என்றாள்
"அடப் போம்மா பிள்ளை உயிருக்குப் பயமில்லையே..பொழைச்சுக்கிச்சா? அதான் முக்கியம்"என்றவாறு பளிச் சிரிப்புடன் வெளியேறினான்.........