கடவுளைக் கூட சேர்த்துக்க மாட்டோம்...

வாணி அந்தப் பிள்ளையாரையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்......மெல்ல எழுந்து அந்தச் சிலைக்குப் பக்கத்தில் போய் அதைத் தடவினாள்.....ஆயுதம் பிடித்துக் கொண்டிருந்தக் கைகளில் சிறியதாய் ஒரு கீறல்.கிட்டே போய் பார்த்தால் மட்டுமே தெரியக் கூடிய சின்னக் கீறல்..மனது கொஞ்சமாய் வலித்தது.....

எவ்வளவு பிடித்து வாங்கிய சிலை..இப்படிக் கீறல் விழுந்துடுச்சேன்னு வருத்தமாய் இருந்தது.அம்மா சொல்வாங்களே.....உடைந்த சிலையை வீட்டில் வைக்கக் கூடாதுன்னு.....பரவாயில்லை ...இருந்துவிட்டுப் போகட்டும் என வீட்டின் பின்கட்டில் தட்டுமுட்டுச் சாமான்களுடன் அந்த அழகுப் பிள்ளையாரைக் கொண்டு வைத்தாள்.

சாயங்காலமாய் வந்த தோழியிடம் இதைப் பற்றி சொல்லி வருத்தப் பட்டாள்...."ஆமாமா...எங்க அம்மா கூட சொல்வாங்க ...வீட்டில் வைக்கக் கூடாதுன்னு.."

"இப்போ இதை எங்கே வைப்பது..?அதான் பின்கட்டில் தூக்கிப் போட்டு விட்டேன்.."என்றாள் வாணி.

"வீட்டிலேயே இருக்கக் கூடாது வாணி..இதிலே பின்கட்டிலே என்ன? முன்கட்டிலே என்ன? "

"சாமி சிலையாச்சே? வெளியில் போட முடியுமா?...ஆனாலும் மனசு உறுத்திகிட்டே இருக்கு...இதை வீட்டில் வைத்தால் என்னாகுமோ ஏதாகுமோன்னு"

ஒண்ணு செய்யலாமா?.....பேசாமல் இதை நம்ம தெருமுனையிலே இருக்குற பார்க்குக்குப் பக்கதில் இருக்கும் மண்மேட்டில் வைத்துவிட்டு வந்துரலாம்"

"அப்படி வைக்கலாமா " என்றாள் பரிதாபமாய்.

"இதிலென்ன இருக்கு சிலைதானே? வாணி."

இருவருமாய் ஒருமாதிரி விழித்துக் கொண்டே சிலையைக் கொண்டு போய்...ஏதோ திருடப் போவது போல அரையிருட்டாய் ஆனவுடன் அந்த மணல் மேட்டில் வைத்துவிட்டு ஏதோ சாதனை செய்தது போல வீட்டிற்கு வந்தார்கள்...........

வாசலிலேயே வருண் "என்னையும் எங்கேயாவது கொண்டு வைச்சுடுவீங்களாம்மா?" என்றான் போலியோவினால் ஊனமான கைகளைக் காட்டி........