பாம்புகளும்....ஏணிகளும்....

பரமபதம் விளையாடும் போது பாம்புக் கடிக்குப் பயந்து நடுங்குவதும் ஏணி ஏற்றத்துக்கு குஷியாகுவதும் அந்த விளையாட்டு ஒருவிதமான போதை தருவதும் உண்டு.

அது விளையாட்டு என்பதைக் கூட மறந்து கண்ணீர் மல்க அழுது புரண்டு...ஒரு தாயம் போட்டால் பாம்பு...இரண்டு போட்டால் சொர்க்கம்......என்ற நிலையில் கடவுளே ரெண்டு ரெண்டு....ரெண்டு ரெண்டு........கடவுளே...தாயம் வேண்டாம்.....தாயம் வேண்டாம்.....என்று இப்பிடிச் சில்லறை விஷயங்களுக்கெல்லாம் கடவுளை அவர் வேலையை விட்டுவிட்டு விளையாட்டை வேடிக்கை பார்க்க அழைத்துத் துன்புறுத்தியதுண்டு....தாயம் விழுந்து பாம்பு கடித்துவிட்டால் அதிர்ஷ்டக் கட்டை எனறும் ரெண்டுவிழுந்து சொர்ககம் அடைந்தால் அதிர்ஷ்டக்காரி என்றும் மயங்கியதுண்டு...............

இப்போ ரொம்ப நாளைக்கு அப்புறம்தான் அது வாழ்க்கை விளையாட்டுன்னு புரிய ஆரம்பிச்சிருக்கு...பாம்பு எத்தனை தடவை கடிச்சாலும் விடாமல் கலங்காமல் சிரித்துக் கொண்டே மேலேற வேண்டும் என்பதுதான் கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய பாடம்....எத்தனை ஏணி ஏற்றிவிட்டாலும் உழைப்பு ஒன்றுதான் நிலையான நிஜமான சந்தோஷத்தைத் தரும் என்பதுதான் கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய பாடம்.......

பாம்புகளும் ஏணிகளும் இல்லாத பரமபதம் .............வெறும் கோட்டுக் கட்டங்கள்....
வாழ்க்கை வெறும் கோட்டுக் கட்டங்களினால் நிரம்பியிருந்தால் வாழ்க்கை ருசிக்காது.....