அன்னிக்கு ஒருநாள் எறும்புக்கு இறுதி மரியாதை செஞ்சோமில்லே!!!

அப்போ நான் ஜெய்ப்ப்பூருக்கு புதிது...நேரம் போகலையேன்னு கம்ப்யூட்டர் க்ளாஸில் சேர்ந்தேன்.... நானும் மற்றுமொரு பொண்ணும்தான்....மற்றபடி 20 பசங்க....முதல் நாள் ரொம்ப நல்ல பிள்ளைகளாத்தான் இருந்தாங்க.....ரெண்டாவது நாள் வித்தையைக் காட்டீட்டாங்கல்லே!!!!

ஒரு கடுத்துவா எறும்பை (சிவப்புக் கலர்லே இருக்குமே) உயிரோட கொண்டு வரச் சொன்னாங்க... கம்ப்யூட்டர் க்ளாஸ் ராகிங்!!! அச்சச்சோ கடிக்குமே!!! அந்தப் பொண்ணு பயந்து போய் சுட்டி (லீவ்) எடுத்துக்கிட்டாள்.....நம்ம அவ்வ்ளோ ஈஸியா பயப்பட்டிருவோமா?? தைரியமா வந்தா ஒரே கத்தல்...

சரின்னு தோட்டத்துக்குப் போய்...தேடோ தேடோன்னு தேடினா...வாட்ச்மேன் வந்து என்னம்மா எதுனா தொலைச்சுட்டீங்களா மேடம்? அப்படீன்னார்...சரி ஏதுக்கும் இருக்கட்டும்னு ஆமாப்பா ஒரு வைர மோதிரம் தொலைச்சுட்டேன்னு சொன்னேன்...அவனும் சேர்ந்து தேட ஆரம்பிச்சுட்டான் ....அது மட்டுமில்லாமே வ்ரவங்க போறவங்களையெல்லாம் தன்னோட மிஷன்லெ சேர்த்துக்கிட்டான்.

ஒருவழியா அதைப் பார்த்துட்டேன்....ஆஆஆ!!!!!! கிடைச்சுருச்சுன்னு அலறினேன்...எங்கே??? எங்கேன்னு எல்லோரும் ஓடி வர...சட்னு ஒரு டகால்டி வேலை பண்ணி மறைத்துக் கொண்டேன்.....ஒரு இலையில் மறைத்து எடுத்துட்டுப் போனா பசங்க "இது வேலைக்காவாது....எறும்பு மண்டையைப் போட்டுருச்சு"ன்னு ஒரே இம்சை...

எத்தனை தடவைதான் எறும்பைத் தேடுவது வாட்ச்மேன் கூட " போங்கம்மா எத்தனை தடவை மோதிரத்தைத் தொலைப்பீங்கன்னு அலுத்துக் கொண்டான்!!!

ஒரு ரெண்டு மூணு தடவை இப்படியே எறும்பைச் சாகடிச்சப்புறம் ப்ளீஸ்பா என்னை விட்டுருங்கன்னு சொன்னா பசங்க அத்தனை செத்த எறும்பையும் கையில் கொடுத்து "Do the final rites and then you are free" அப்படீன்னுட்டாங்க....

அப்புறம் என்னா பண்றதுன்னு தெரியாம எறும்புகளைக் கையில் வாங்கினா....ஜெய்ப்பூர் வழக்கப்படி "ராம் நாம் சத்ய ஹை" அப்படீன்னு சொல்லிக்கிட்டே போய் தோட்டத்துலே குழி வெட்டி எறும்புகளைப் புதைத்து பூவெல்லாம் வைக்கணும்னு சொல்லிட்டாங்க....ம்ம்ம்.....எல்லாத்தையும் செஞ்சு..... சாமி கும்பிட்டப்புறம்தான் விட்டாங்க பாசக்காரப் பசங்க!!!